ÇEVRE VE SANAL ORTAM

Resim'de ressam. İzmir'de yaşıyor.

Sanat insanın çocuğu gibidir, aşkla ve kendinden bir parça gibi seversin, her gün besler büyütürsün. Gazete, dergi, kitap, sanat tarihi, canlı performanslar, güncel sanat haberleri, sosyal medya... hepsi gelişim sürecinde bize yön verir. 

En büyük güç ise sabır ve azim. Birazcık da hırs olmalı :)

Birebir ilişkileri daha çok merak ederim, bu durumda?

Egosu olmayan doğal olan insan her zaman benim için değerlidir.

Çok nadir. O yüzden değerliler zaten. 
 

Birebir tanışıp görüştüğüm yaklaşım yirmi beş arkadaşım var ama facebook' üzerinden çok fazla tabi. 
 

Aslında çevre oluşturma gibi bir çabam olmadı. Resim yapmaya başlayınca sanatın içinde buldum kendimi dolayısıyla arkadaşlıklarım o yönde kendiliğinden gelişti. 
 

Doğuştan gelen bir yetenek. Küçüklüğümden beri kendi kendime resim yapardım. Sonra geliştirmeye karar verdim. İyi resim yapmak için %50 yetenek, %50' de baktığını görebilmek gerekir. Bende o %50 dilimini doldurabilmek için adım attım ve her adımım bana bu gelişim sürecimde büyük katkı sağladı. 
 

İlk adımım ciddi olarak resim yapmaya karar vermekle oldu. Yağlı boya denemelerine başladım. Otobüste gördüğüm bir afiş ile de kursa başvurdum. Renkleri, karışımları, boyaları öğrenip fırçaya hakim olunca her bir tablom diğerinden daha iyi sonuç verdi. İpin ucunu bırakmamak gerek. Ben o ipi sımsıkı tutuyorum. Sanat için resim yapıyorum asla ticari bir kaygıyla fırçamı tuvalime sürmedim. Her tablom benim için cok kıymetlidir. Daha sonra karakalem ve suluboyada kendimi geliştirdim.

Aslında yağlı boya hata kapatan bir resim tekniği. Bozsan da düzeltebilirsin ama suluboyada hata payı sıfırdır. Pratik ve hızlı olmak zorundasınız suluboyada. Karakalemde dağıtarak karalama tekniğini herkes yapabilir ama tarama tekniği ile yapılırsa daha kaliteli, zengin görünüm elde edersiniz. Ben yağlıboya ile kendimi daha iyi ifade edebiliyorum ve bu beni mutlu ediyor  Nedeni yüzyıllarca dayanıklı kalması, renklerin zenginliği, canlılık, zevkli ve nankör değil...
 

Haftada minimum 4 - 5 gün resim yapıorum. Haftanın iki günü atölye ortamında yapıyorum çalışmalarımı. Atölye ortamı, arkadaşlar, enerjisi yüksek, müzik ve kahve birleşince mutluluk sanatımıza da yansıyor. Deşarj oluyorum.

Atölyemizin adı Pandora Resim Atölyesi ve karikatürist Menekşe Çam resim öğretmenimiz. Onun atölyesi...

 

 

Resim yapan insanların mutluluğu, enerjsi gözlerine yansıyor. Birbirimizin yaptığı eserlere baktıkça fikir alış verişinde bulundukça keyif alıyoruz. Ortak enerjideyiz. Bu çok keyifli gerçekten. Herkesin bir fırça tutuşu, bir tarzı var. Herbiri bir diğerinden farklı. İzlemek, yardımlaşmak, beraber aynı sofrayı paylaşabilmek, paha biçilemez.

Kopya resimler - reprodüksion. Amatör resim yapanların mutlaka denemesi gerekli, renkleri görmeleri açısından. Bu gelişim sürecinde etkili olur. Okullarda da eğitim sürecinde en az iki tablo yaptrıyolar -eski dönem ünlü sanatçıların eserlerini. Çalışmak zaten oldukça zor ve öğreticidir. Kısaca resme yeni başlayanlarda karşı değilim. Ben de yaptım. Sanatçı kendini bulduktan sonra özgün eserler meydana çıkar.
 

 

 

 

Fotoğraftan çalışıyorum fakat ışığı kendi fırça darbelerimle yorumluyorum. Canlı modelle karakalemde çalıştım sadece. 
 

Sanat görüşüm çok açık: Ucu bucağı olmayan bir sonsuzdur sanat. Bilginin, öğrenmenin, gelişimin sınırı yok bence. Sanat ufkumuzu genişleten bir ışıktır. 

Tercihler söz konusu olduğunda öncelikleriniz nelerdir?

Öncelikle sanata uygun bir fotoğraf, severek tutkuyla başlamak, içime sinmesi önceliğim.
 

Sabır, sabır, sabır gerekli. Yavaş ve emin adımlar... Sanatçının Kendi tarzını bulması gercekten zor ve zahmetli bir süreç. Figür, manzara, naturmort, surrealist, dekoratif, soyut eserlere mi yatkın hayal dünyası, el yatkınlığı hangisne yatkınsa o yönde ilerleyerek kendi tarzını daha rahat bulabilir.
 

Resim terapi gibidir. İfade ediş, dışa vurum biçimidir. Yediden yetmişe herkes denemeli. 
 

Sanat dolu günler diliyorum. Ben teşekkür ederim.