ŞABAN TUNCER İLE

340. DİYALOG: KAPİTALİZM TARTIŞMASI

Önceden Ömer Halisdemir Üniversitesi'de EĞİTİM FAKÜLTESİ ÖĞRETİM GÖREVLİSİ. İstanbul'da yaşıyor.

18 Nisan 21:01

Merhaba. Resimle aranız iyi sanırım?

Merhaba arkadaşım, aynen öyle.

Sanatçının bireysel kurumsallaşmasından ne anlamalıyız?

Her sanatcı kendi varoluşunun sanatcısıdır. O nedenle kendi ağını kendi ipiyle örüp ben varım demesi olarak algılıyorum. Etkileşimle iletişim yetkinlik olursa bitmez. Kapitalist dünyanın rekabetinde ayakta durmanın bir başka yolu olduğunu anlıyorum.

Değerliyi değersizleştirmeye çalışmak kimin işine yarar, böylesi durumlarda sanat'ın tavrı nedir?

Değerliyi değersizleştirmek elbette emeksiz yemek çıkarmaya çalışanların işine yarar. Çünkü her şey insan ve insanlık için değildir. Ben içindir. Ben geriyse ileri olan faydasızdır. O zaman tükürürsün böyle sanatın içerisine... Böylesi durumlarda sanatçının tutumu eserleriyle halkın dikkatini çekmektir. Bunu halkın seviyesine inerek değilde, niteliksel değeri yüksek özgün eserlerle sağlamalıdır. Hiç tavizsiz yola çıkarak sanat yapanlar geleceği kotaran sanatçılar olmalıdır.

Yukarıda sn (... ...) Beyefendi ile anlamsız kapitalizm tartışmasına girdik. Bütün suçu kapitalistlerin üzerine atmak sizce ne kadar doğrudur?

İdeallerle mi yaşıyacağız, gerçeklerle mi? Bugünler beni forme etmişse ve bu zamanı yaşayıp nesnel ya da düşünsel olarak yarına aktaracaksam ve bunu sanatsal olarak yapacaksam düşlerimi sloganlaştırmaya ne gerek var derim! Kapitalizm olmazsa rekabet olmaz, burjuva olmaz, alan olmaz, satan olmaz. Bugünün dünyası bu... Sanat kimsenin aracı değil, sanatcının amacıdır. Direk ya da dolaylı olarak insanlığın gelişimine katkı sağladığına inanıyorsak işimize bakalım.

Gerçeklerden yanayım şahsen. İşimize bakmak tabirinizi açmak isterseniz, bunca tecrübeden - insanlık tecrübeleri, sonra inat, köhne inanç ve tutkuyla ki bu doğu toplumlarının sorunudur bence, ne kadar ilerleyebiliriz, gençlerimize nasıl bir tecrübe aktarımı yapmalıyız?

Medeniyet izinde gitmeyi düşünemeyenlere karşı aydın kalabilmek ve de gençlerimizi antenleri açık duyarlı entellektül kılabilmek için bilimin ve sanatın ışığını sürekli yanık bırakmak gerekir.Bunuda öz kültürümüzden beslenip evrenselliği içselleştirmekle yapabiliriz.